Ishte një vendim që erdhi shumë papritur. Para 5 vitesh, as ajo nuk do ta besonte se një ditë do të bëhej pilote. Por, tani ajo ndjehet befas treguarja më e bukur e jetës së saj.
Të gjitha ëndrrat tona mund të bëhen realitet, nëse jemi të guximshëm të ndjekim ato, thotë Walt Disney. Dhe Nabjana Shabanaj është një shembull i tillë i guximit dhe besimit që ia arrin ëndrrën më të madhe, edhe pse kjo ëndërr ishte të fjetur në sirtar për shumë kohë. Me një besim të patrembur te “krahët e saj,” ajo zbuloi se mund të pushtonte qiellin.
Nabjana tregon se ëndrra e saj filloi të marrë formë kur kuptoi që kishte mundësinë për të ndjekur ëndrrën e saj edhe nga Shqipëria. Edhe pse udhëtimi drejt licensës së pilotes ishte i komplikuar dhe do kërkonte shumë përpjekje, për të ëndrra ishte më e rëndësishme.
Nabjana synonte lirinë, ajrin, dhe aventurën – dhe me fluturimin ajo gjeti të gjitha këto në det dhe qiell. “Së bashku, deti dhe qielli janë si një terapi për mua, duke më relaksuar dhe më ndarë nga jeta e përditshme.”
Por, në zemrën e çdo piloti rri një emocion që mund të ndjehet vetëm me hapësirën e qiellit të hapur. “Adrenalina më e madhe natyrisht është në qiell, pasi fluturimi ka momente si ngjitja, ulja, dhe manovrat në ajër që sjellin më shumë emocion dhe rrezik se sa lundrimi. Megjithatë, nuk mund ta mohoj se edhe lundrimi më jep kënaqësi dhe adrenaline të jashtëzakonshme, dhe nuk do të doja ta lë kurrë.”
Dikush do të habitet që një person që përballon dallgë të mëdha dhe ngjitet në qiell, ndihet i trembur në rrugët e qytetit. Ajo që njeh një patentë për të drejtuar anije detare dhe një licensë ajrore nuk gjen kënaqësi në udhëtimin me makinë.
“Unë nuk e di si ta shpjegoj, por makinat më japin një ndjesi të keqe kur jam prapa timonit, sidomos në Tiranë. Ndoshta ndihem sikur ndryshoj në dikë që nuk më pëlqen fare sapo jam në udhëtim, dhe më dukem tërësisht ndryshe nga vetja ime. Kam zili për gratë shoferë, sepse kanë një qetësi dhe siguri në makinë që unë nuk mund ta arrij kurrë,” tregon ajo.
Skepticizmi fillimisht mbizotëronte në familjen e saj, kur Nabjana shfaqte interesin e saj për fluturim. Ajo tregon se “në fillim, familja ishte skeptike dhe mendonte se ky dëshirë do të zhdukej shpejt.” Por, kur ata panë se sa kënaqësi i solli ajo dhe sa pasion merrte me fluturimet, ata filluan ta mbështesin dhe ta inkurajonin atë që të mos linte ëndrrën përgjysmë, pavarësisht sfidave që do të haste në rrugën e saj.
Megjithatë, ajo tregon se ëndërra e saj nuk ka qenë pa vështirësi. Duke na treguar për disa nga sfidat më të mëdha në rrugën e saj drejt pilotes, ajo pranon se “një gjë e rëndësishme është që duhet të kesh pasion për fluturimin, pasi për disa, avionët e vegjël mund të jenë frikësuese për dikë që nuk është plotësisht i vendosur për t’u bërë pilot. Kam parë studentë të tërhiqeshin pas fluturimit të parë sepse u duk e frikshme. Gjithashtu, një tjetër aspekt i rëndësishëm është të kesh një stomak të fortë që të mund të rezistosh ndaj goditjeve dhe ndryshimeve të lartësisë gjatë fluturimit.”
Pas të gjitha vështirësive, emocionet e papërshkrueshme dhe kujtimet e paharrueshme janë ato që mbeten. “Momenti më i bukur i jetës sime, jo vetëm në fushën e aviacionit por në gjithë jetën time, ishte fluturimi im i parë vetëm (fluturimet e tilla bëhen pa praninë e instruktorit, para se të fitohet licenca). Është një emocion dhe adrenalinë që nuk mund të krahasohet me asgjë.
